Regels voor etiketten van kleding en textiel
Brengt u kleding of andere textielproducten op de markt? Producten die voor 80% of meer uit textiel bestaan, moeten een etiket (textiellabel) hebben. Bijvoorbeeld kampeerartikelen, matrasbedekking en vloerbedekking. Zo ziet uw klant waaruit het product bestaat.
Wat moet er op het etiket voor kleding en textiel staan?
Er zijn regels voor het etiket in kleding en andere textielproducten waar het etiket aan moet voldoen:
- Het etiket moet duurzaam, leesbaar en zichtbaar zijn.
- Het etiket is in de taal van het land waar het product wordt verkocht.
- Op het etiket staan de materialen waaruit het product bestaat. U gebruikt de lijst van textielvezelbenamingen voor de juiste namen.
- U mag alleen de termen 100%’, ‘zuiver’ en ‘puur’ gebruiken als het product 1 soort textielvezel heeft.
- Heeft het product een deel dat bestaat uit een ander materiaal of andere samenstelling? Dan noemt u de materialen van elk onderdeel op het etiket.
- Zitten er dierlijke materialen in het product verwerkt, zoals leer of bont? Dan zet u de volgende zin op het etiket: 'Bevat niet uit textiel bestaande delen van dierlijke oorsprong'.
Het is niet verplicht om wasvoorschriften voor kleding en andere textielproducten in het etiket te zetten.
Wanneer is geen etiket in kleding en textiel nodig?
De regels voor etiketten gelden niet voor kleding die op maat wordt gemaakt door thuiswerkers, zelfstandige ondernemingen en zelfstandige kleermakers. Verkoopt u textielproducten zoals bedrijfskleding aan een bedrijf? Dan mag u het etiket vervangen door begeleidende handelsdocumenten.
In Bijlage V van de Europese Verordening Nr. 1007/2011 vindt u de producten waarvoor een etiket niet verplicht is.
Controle op etiketten
De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) controleert de informatie op etiketten van kleding en textielproduct. De NVWA kan maatregelen nemen als de informatie die u op het etiket zet niet klopt.